Ik zou er eigenlijk niks over schrijven. Maar toen ik dit berichtje las moest het ook eens van mijn hart. Op moederdag was mijn lieve echtgenoot van wacht en kreeg hij ’s morgens een oproep. Hij is pas ’s avonds terug thuisgekomen. De strijk van de voorbije week was wel gedaan en het huis ,na een dag onder handen te zijn genomen door 3 spelende en ook wel ruzie makende jongens, terug helemaal opgeruimd. Toegegeven, ik kom niks tekort en wat ik nodig heb, haal ik zelf wel in huis, maar op moederdag verwacht je toch iets kleins ?
De jongens hadden wel pakjes. Die ik trouwens op vrijdag al heb gekregen. Geduld staat voorlopig nog niet in hun woordenboek.
Tuur had blijkbaar voor zijn windpokken al een deel geschilderd, want de juf gaf zijn memobord voor mama mee op vrijdag. Zijn versje kon hij niet, maar hij was dan ook een hele week afwezig.
Jef had voor mama een varken gemaakt. Heeft de juf daar iets mee willen zeggen ??? Maar zijn versje was ronduit schitterend:
1,2,3
Ik spring op je knie en fluister in je oor
Jij bent de liefste hoor.
Kusje hier, kusje daar
dansen en zingen, luister maar
Met mijn handen klap klap klap
met mijn voeten stap stap stap
met mijn vinger wijs ik aan
wie met mij zal dansen gaan
tra la la la la la la
En dan moest hij met mama dansen.
Ralf had ( originaliteit troef) een stuk karton met papiersnippers beplakt en daarop een ietwat wazige foto van zichzelf moeten kleven. En een zelfgeschreven en zelfgekleurde kaart erbij, die het helemaal terug goed maakte.
Mijnboys's Weblog 
Misschien moeten we een front vormen en samenspannen tegen onze mannen en vanaf nu gewoon met moederdag een kado voor onszelf in huis halen …
Heb al gezegd dat ik anders volgend jaar met moeder dag wel op verwendag zal gaan naar de sauna zonder man en kids 😉